Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Εξήντα χρόνια μετά τις Συνθήκες της Ρώμης διέρχεται περίοδο πολλαπλών κρίσεων.
Τα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης, η ανεργία, οι αυξημένες κοινωνικές ανισότητες εντός των κρατών αλλά και μεταξύ των κρατών μετά την κρίση του 2008, οι πιέσεις στο κοινωνικό κράτος –δημογραφικές και άλλες–, το μεταναστευτικό, η στασιμότητα ή και επιδείνωση της θέσης των μεσαίων τάξεων, οι τεράστιες αλλαγές στην κοινωνική διαστρωμάτωση, οι νέες τεχνολογίες, η τρομοκρατία, η συνεπακόλουθη πολλαπλή ανασφάλεια έχουν δημιουργήσει άφθονο πολιτικό χώρο για ξενόφοβους ρατσιστές και εθνολαϊκιστές δημαγωγούς κάθε απόχρωσης.
Η υπαρξιακή κρίση είναι έκδηλη ακόμα και σε χώρες που δεν μαστίζονται από τέτοια προβλήματα, που ευημερούν και που αποτελούν υπόδειγμα κοινωνικής οργάνωσης και ευταξίας στον ταραγμένο κόσμο μας. Αναζητούν τον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητάς τους σε συνθήκες εθνοτικού πλουραλισμού με έντονη την εμφάνιση φοβικών συνδρόμων και πολιτισμικού πανικού. Με άλλα λόγια, η κρίση δεν έχει μόνο υλικό υπόστρωμα.
Δεν είναι εύκολη η αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών. Ιδιαίτερα για τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, μιας από τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες πάνω στις οποίες οικοδομήθηκαν τα σημαντικά μεταπολεμικά επιτεύγματα της Ευρώπης, η ειρήνη, η ασφάλεια, η ευημερία, το κοινωνικό κράτος, η επέκταση ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων, το κράτος δικαίου, ο σεβασμός η ανεκτικότητα και αναγνώριση της διαφορετικότητας. Όχι διότι δήθεν έχασε το δρόμο και τις αξίες της, όπως ανοήτως υποστηρίζουν ορισμένοι που εκλαμβάνουν τις φαντασιώσεις τους ως έναν άλλο «εφικτό κόσμο», αλλά διότι επαναπαύτηκε στις επιτυχίες της και αργεί να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, προσφέροντας νέες λύσεις σε νέα προβλήματα στη βάση των δικών της αξιών. Ωστόσο, μπορεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου