Αλ. Τσίπρας: Ο ΣΥΡΙΖΑ, η παράταξη που έβγαλε τη χώρα από τη χρεοκοπία και τα μνημόνια, ήρθε για να μείνει στα πολιτικά πράγματα του τόπου

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

ήταν ένα έλλειμμα που προεκλογικά δεν ήρθα στην πόλη του Ρεθύμνου. Έρχομαι μετεκλογικά. Δεν ήρθα αλλά με τιμήσατε με την ψήφο σας, όχι μόνο εσείς, αλλά όλοι οι συμπολίτες σας, η πλειοψηφία. Διότι το

Ρέθυμνο, ο νομός του Ρεθύμνου όπως και η Κρήτη συνολικά, ήταν πάντα ένα κάστρο του δημοκρατικού χώρου, της δημοκρατικής παράταξης. Δεν μπορούσα οπότε να μην ξεκινήσω από την Κρήτη –πρώτα η Αχαΐα μετά η Κρήτη– την προσπάθεια ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, της προοδευτικής συμμαχίας, σε μια παράταξη κορμό της δημοκρατικής παράταξης. Σε μια παράταξη μαζική, λαϊκή. Σε ένα κόμμα μαζικό, λαϊκό, ανοιχτό, δημοκρατικό, χωρίς να βάζουμε face control σε όποιον έρχεται στις συγκεντρώσεις μας και στις οργανώσεις μας, διότι τώρα ξεκινάμε μια νέα πορεία ανασυγκρότησης, μια νέα μεγάλη πορεία προς το λαό.

Και θέλουμε να αντιστοιχίσουμε τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ, με τον κομματικό ΣΥΡΙΖΑ. Μια δύσκολη ιστορία. Δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Είναι μια δύσκολη υπόθεση διότι στις μέρες μας γνωρίζουμε ότι η σχέση των πολιτών με την πολιτική εξαντλείται στην διαδικασία της ψηφοφορίας κάθε 4 χρόνια. Γιατί γνωρίζουμε επίσης ότι δεν ισχύει αυτό που ίσχυε πριν από δεκαετίες. Η μαζικοποίηση της κομματικής δράσης. Γι αυτό και θέλουμε να δώσουμε ένα νέο περιεχόμενο στην κομματική ζωή. Ένα νέο περιεχόμενο στην σχέση του πολίτη με την πολιτική. Εμείς δεν θέλουμε τα μέλη μας, οι υποστηρικτές μας απλά να έρχονται σε κάποιες συγκεντρώσεις ως χειροκροτητές. Θέλουμε στις συγκεντρώσεις να παίρνουμε τον λόγο και να τους ακούμε. Να μας λένε τις απόψεις τους, τις σκέψεις τους, ακόμα και τα παράπονά τους. Να μας λένε για τα σωστά γι αυτά που κάνουμε. Να μας λένε και την κριτική τους γι αυτά που δεν κάνουμε ή για αυτά που κάνουμε. Κυρίως όμως, τα μέλη μας τα θέλουμε συμμέτοχους στις αποφάσεις που έχουμε να πάρουμε από εδώ και στο εξής. Στις αποφάσεις, που όπως αποδείχτηκε την προηγούμενη 8ετία, από τότε δηλαδή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε σε μεγάλα ποσοστά, ήταν και αποφάσεις που έπαιξαν και καθοριστικό ρόλο στην πορεία της χώρας.

Με αυτή την έννοια λοιπόν, ξεκινάμε ένα πρωτόγνωρο για τα ελληνικά πράγματα, μια πρωτόγνωρη διαδικασία και όχι απλά μια διαδικασία ένταξης και καταγραφής μελών. Διότι εμείς δεν θέλουμε να έχουμε απλά μεγάλες λίστες, μητρώα μελών, όπου οι άνθρωποι θα συνωστίζονται, ενδεχομένως προσδοκώντας, όπως παλιότερα στα μεγάλα κόμματα, όταν γίνεις κυβέρνηση να έχουν μια εύνοια, κάποιο αντίδωρο, κάποιο ρουσφέτι. Εμείς δεν κυβερνήσαμε έτσι, ούτε ποτέ θα κυβερνήσουμε έτσι. Αλλά εμείς τι θέλουμε; Θέλουμε όλους εσάς και όλους όσους θα συμμετέχετε σε αυτή τη διαδικασία, να μπορείτε με την δική σας με τη δική σας ψήφο, με τη δική σας γνώμη, να διαμορφώνετε τις θέσεις και τις προτάσεις του κόμματος.

Ενός κόμματος που όπως αποδείχθηκε δεν ήταν διάττων αστέρας στην πολιτική ζωή του τόπου. Ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική Συμμαχία για να μείνει στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Ήταν η παράταξη που έβγαλε τη χώρα από την χρεοκοπία στην οποία μας οδήγησε το παλιό πολιτικό σύστημα. Σήμερα βρίσκεται στη θέση της αντιπολίτευσης και θα συζητήσουμε το γιατί. Τις αιτίες, τις παραλήψεις αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε. Όμως, εμείς, αντιμετωπίζουμε αυτή την ετυμηγορία όπως λέει και η παροιμία: κάθε εμπόδιο για καλό. Θα αξιοποιήσουμε δηλαδή αυτό τον χρόνο ώστε να γίνουμε σοφότεροι από τις εμπειρίες που αποκτήσαμε όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως να προετοιμαστούμε τούτη την ώρα, το διάστημα δηλαδή που έχουμε μπροστά μας, όχι απλά για να ξαναγυρίσουμε στις θέσεις εξουσίας διότι εμάς δε μας λείπουν –εμείς δεν γεννηθήκαμε στις υπουργικές καρέκλες, άλλοι γεννήθηκαν και αποκτήσαν σύνδρομο στέρησης 4,5 χρόνια–, να ξαναγυρίσουμε, όμως, με σχέδιο και με πρόγραμμα για την προοδευτική διακυβέρνηση της επόμενης μέρας της χώρας, ώστε να οδηγήσουμε τη χώρα και τον ελληνικό λαό σε μια πορεία κοινωνικής δικαιοσύνης και προκοπής, όχι μόνο για μια 4ετία, αλλά για πολλά πολλά χρόνια. Διότι η Ελλάδα αξίζει να βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας.

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

δεν χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 100 μέρες της νέας διακυβέρνησης της ΝΔ, για να καταλάβουμε όλοι και όλες πόσο αέρας επικοινωνιακός, ή αέρας κοπανιστός, ήταν όλα όσα έταζαν και προπαγάνδιζαν πριν τις εκλογές στον ελληνικό λαό. Από την ανάπτυξη που θα ερχόταν με φόρα 4% από την επόμενη μέρα και τις φοροελαφρύνσεις στην μεσαία τάξη που όσο τις είδατε εσείς άλλο τόσο τις είδαμε κι εμείς, μέχρι τις λύσεις που θα έφερναν με μιας στο προσφυγικό, διότι έλεγαν ότι τους πρόσφυγες του φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ως και τα μεγάλα ζητήματα της καθημερινότητας. Δεν χρειάστηκε να περάσουν 100 μέρες για να διαψευστούν αυτές οι μεγάλες προσδοκίες. Και δεν χρειάστηκε να περάσουν 100 μέρες για να διαπιστώσουμε ότι αυτό το ωραίο σύνθημα που ακούει στο όνομα επιτελικό κράτος, τελικά δεν είναι τίποτα άλλο από την επιτελική ανικανότητά τους να οδηγήσουν την χώρα σε μια πορεία σε μια πορεία ανοδική, σε μια πορεία επιστροφής σε μια κανονικότητα οικονομικής ανάπτυξης, έτσι όπως εμείς είχαμε καταφέρει, παρά το γεγονός ότι παραλάβαμε τη χώρα σε συνθήκες απόλυτης χρεοκοπίας.

Βλέπουμε, μέρα με τη μέρα, πράγματα που αν γινόντουσαν επί της δικής μας διακυβέρνησης δεν θα μας είχε αφήσει το μιντιακο σύστημα σε χλωρό κλαρί. Σήμερα υπάρχει μια απόλυτη σιωπή. Όμως τα παρακολουθούμε όλα αυτά, τα βλέπουμε. Έχουμε επίγνωση της πραγματικότητας. Βλέπουμε μια χώρα η οποία, όχι μόνο ξανακέρδισε την οικονομική της αυτοδυναμία τα προηγούμενα χρόνια αλλά και τη δυναμική της στη γεωπολιτική σκακιέρα, μια χώρα που απέκτησε ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια και στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, να γίνεται, ξανά, μια χώρα η οποία δεν παίζει παρά μονάχα το ρόλο κομπάρσου στις διεθνής εξελίξεις. Εξελίξεις που είναι κρίσιμες και δραματικές στην ευρύτερη περιοχή, με την Τουρκία να βρίσκεται σήμερα στην Συρία και να βομβαρδίζει αμάχους και το συριακό πληθυσμό, αλλά και με δεκάδες πολεμικά πλοία εντός της ΑΟΖ της Κύπρου και με τα γεωτρύπανα να τρυπούν εντός της ΑΟΖ της Κύπρου. Ταυτόχρονα βλέπουμε εξελίξεις στα Βαλκάνια, στη γειτονιά μας, και η χώρα να είναι απούσα από αυτές τις εξελίξεις, που ξαναγυρίζουν, ξαναβυθίζουν αυτή την περιοχή στην αστάθεια και στην αβεβαιότητα. Βλέπουμε με δυο λόγια μια διπλωματικά ανίκανη χώρα.

Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό της χώρας, βλέπουμε δωράκια, με φωτογραφικές τροπολογίες σε φίλους επιχειρηματίες, στον αναπτυξιακό νόμο. Βλέπουμε την πλήρη κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Βλέπουμε την κατάργηση της ελπίδας αύξησης του κατώτατου μισθού, όπως εμείς είχαμε ορίσει τα προηγούμενα χρόνια, και στήριξης των αδυνάτων. Βλέπουμε την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Βλέπουμε, όμως, και την ανικανότητα στο προσφυγικό, όταν εμείς αφήσαμε τη Μόρια με 5,5 χιλιάδες ανθρώπους και σήμερα έχει φτάσει στις 13 χιλιάδες ανθρώπους. Και λένε ότι το πρόβλημα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπουμε, επίσης, και την προσπάθειά τους να συγκαλύψουν ένα τεράστιο σκάνδαλο στο χώρο του φαρμάκου, στο χώρο της υγείας, το σκάνδαλο της Νοβάρτις και να μιλήσουν για σκευωρία. Και βλέπουμε ταυτόχρονα και μια κυβέρνηση που διακρίνεται από ένα ιδιότυπο νεοσυντηρητισμό και καταστολή διότι θέλει με επικοινωνιακό τρόπο να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και αντί να λύσει τα προβλήματα που αφορούν τη διαβίωση των ανθρώπων που έρχονται στα νησιά μας, κάνει επιχειρήσεις σκούπα, που αλλού; Στα «αγαπημένα» τους Εξάρχεια, εκεί όπου πηγαίνει και αδειάζει καταλήψεις, οι οποίες, όμως, αντί για όπλα φονικά, έχουν πρόσφυγες μανάδες με παιδιά. Αυτή είναι η εικόνα που βιώνουμε σήμερα. Και αυτή την εικόνα αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, δεν μπορούν να την κρύψουν, με όσο καλά και αν έχουν σχεδιάσει την επικοινωνιακή τους εκστρατεία. Την επικοινωνιακή τους καμπάνια.