ΣΥΡΙΖΑ: Η κοινωνική συνοχή ανέφικτη χωρίς σταθερή κίνηση προς την κοινωνική δικαιοσύνη

Η 20ή Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως ετήσια Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Κεντρικός στόχος της ημέρας αυτής είναι η παγκόσμια κινητοποίηση για την καταπολέμηση κατά προτεραιότητα της φτώχιας, της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Δεν πρόκειται μόνο για ημέρα διαμαρτυρίας, αλλά και για ευκαιρία παρουσίασης προγραμμάτων δράσης

για την αντιμετώπιση των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων της ανθρωπότητας, που δεν είναι μόνο «προνόμιο» των φτωχών χωρών, αλλά και των πλουσίων, όπως οι ΗΠΑ και οι χώρες της ΕΕ.

Με την ευκαιρία της ημέρας αυτής, καλούμαστε να διακηρύξουμε ότι δεν είναι φτωχός ο σημερινός κόσμος, αφού ο παραγόμενος πλούτος παγκοσμίως αρκεί για να εξασφαλίσει την οικονομική ευημερία για όλους τους ανθρώπους του πλανήτη μας. Το πρόβλημα είναι ότι η σημερινή παγκόσμια τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης είναι άδικη και άνιση και κύριο ζητούμενο είναι η γενναία ανακατανομή του παγκόσμιου πλούτου, τόσο ανάμεσα στις χώρες και περιφέρειες όσο και εντός των κρατών.

Ως σύγχρονη αριστερά, υποστηρίζουμε μία σύγχρονη αντίληψη για την ανάπτυξη, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και κοινωνική, οικολογική και ανθρώπινη. Ανάπτυξη που σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζεται με την οικονομική μεγέθυνση (economic growth). Επίσης από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ έχει προβληθεί η ιδέα της συνανάπτυξης, τόσο για την Ευρώπη όσο και για τα Βαλκάνια. Ιδιαίτερα οι παραμεθόριες περιοχές της Ελλάδας, σαν την Μακεδονία και Θράκη, μπορούν να αναπτυχθούν και να ευημερήσουν αν επικρατήσει και υλοποιηθεί ένα σχέδιο Βαλκανικής Συνανάπτυξης.

Δυστυχώς, τέτοιες αντιλήψεις απουσιάζουν από το λεξιλόγιο της Ν.Δ. και πολύ περισσότερο της ακροδεξιάς. Αντιθέτως, η σημερινή κυβέρνηση εντάσσει και την εξομάλυνση των σχέσεων της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ, σε ένα μακρόπνοο σχέδιο για τα Βαλκάνια στην προοπτική μιας άλλης Ευρώπης, της αλληλεγγύης, ειρήνης και ισότιμης συνεργασίας.

Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι ο στόχος της κοινωνικής συνοχής σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι ανέφικτος χωρίς σταθερή κίνηση προς την κοινωνική δικαιοσύνη. Το ίδιο ισχύει και για την αντιμετώπιση κάθε λογής διακρίσεων, είτε πρόκειται για διακρίσεις λόγω φύλου, ηλικίας, φυλής, και εθνικότητας είτε θρησκείας, κουλτούρας και σεξουαλικής προτίμησης.