Τα κυριότερα σημεία της ομιλίας του Β. Λεβέντη για τον αείμνηστο Κ. Μητσοτάκη και την επικαιρότητα. “Ευχαριστώ τον κ. Τσίπρα που έφυγε, και επί τη ευκαιρία μιας και έφυγε θέλω να ρωτήσω κάτι που δεν είναι στο πνεύμα της σημερινής συζήτησης. Τρεις, τέσσερις φορές από αυτή την αίθουσα του είπα:«Αφού δεν έχεις κανένα στοιχείο για μείωση του χρέους γιατί το σηκώνεις ψηλά θέμα, θα υποστεί εθνική ήττα η χώρα. Δε μου απάντησε. Προφανώς ήθελε να κάνει μασάζ σε όλους εσάς που ψηφίσατε τα σκληρά μέτρα. Έτσι αντιλαμβάνομαι. Δεν υπήρχε κανένα στοιχείο και μη λέτε για γερμανικές εκλογές γιατί ούτε τον Σεπτέμβριο θα λυθεί το θέμα. Το θέμα θα λυθεί τον Αύγουστο του 2018. Ούτε οι γερμανικές εκλογές θα είναι σωσίβιο. Αυτό λέει η πληροφόρηση η δική μου. Καταγράψτε και αυτή την πληροφόρηση στην αίθουσα ώστε να δούμε ποιος θα βγει αληθινός. Γιατί λένε κάποιοι θα υπάρξει ένα μήνυμα μετά τη 15η Ιουνίου που θα λέει ήταν οι γερμανικές εκλογές που μας εμπόδισαν και μη στεναχωριέστε θα πάμε στον Σεπτέμβριο και αμέσως μετά θα ρυθμίσουν το χρέος οι Γερμανοί. Η απουσία του κ. Τσίπρα είναι η επιβεβαίωση του φλερτ που είχα. Εγώ μόνο την απλή αναλογική ψήφιζα, κανένα φλερτ δεν είχα και το ξέρατε όλοι. Αλλά κάποιες δεξιές εφημερίδες μου ρίχνανε λάσπη ότι έχω φλερτ. Ποτέ δεν είχα φλερτ. Για την απλή αναλογική που για μένα ήταν όνειρο από παιδί έκανα τα πάντα και θα κάνω ακόμη περισσότερα, γιατί θεωρώ ότι η θέσπισή της είναι κορυφαίο ζητούμενο που θα γυρίσει σελίδα η χώρα. Η χώρα πτώχευσε από τις αυτοδυναμίες, από τις ψηφοθηρίες, από τις ρουσφετολογίες. Από αυτά πτώχευσε η χώρα. Για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη: Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Μπορεί να ήρθαν κάποιοι εδώ για να κάνουν εγκωμιασμούς και να το επιβάλει και η ώρα να πούμε μόνο τα θετικά αλλά ούτε από τον τάφο του μας ζητάει να πούμε μόνο τα θετικά. Μας ζητάει να είμαστε αντικειμενικοί. Ένας άντρας δε θα ήθελε εγκώμια που δεν τα πιστεύουμε, αλλά την αλήθεια. O Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πήρε το μεγάλο εμπόδιο που υπήρχε τότε ο Σοφοκλής Βενιζέλος που επηρεαζόταν από τη βασίλισσα, τον πήρε από το χέρι και τον πήγε στον Γεώργιο Παπανδρέου και έτσι έγινε η Ένωση Κέντρου. Και το τραγικό είναι ότι ο άνθρωπος που έκανε τα πάντα για να φτιαχτεί η Ένωση Κέντρου μετά από κάποιο διάστημα αποστάτησε και έριξε αυτή την Κυβέρνηση. Αυτό είναι η τιμωρία της ιστορίας. Ρίχνοντας αυτή την Κυβέρνηση θεοποίησε την οικογένεια Παπανδρέου. Η οικογένεια Παπανδρέου θεοποιήθηκε από αυτή τη φυγή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο Μητσοτάκης έπρεπε να μείνει, όπως έχει παραδεχτεί και ενώπιον μου πολύ μεταγενέστερα και να δώσει αγώνα. Ήταν και αυτός ανίψι του Ελευθερίου Βενιζέλου, ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα, και ο Ανδρέας μπορεί να παρουσιάστηκε, να ήταν και αυτός μια εξίσου μεγάλη προσωπικότητα. Όταν υπάρχουν δυο σοβαρές προσωπικότητες γιατί να φύγεις, γιατί να δραπετεύσεις; Κάθεσαι και δίνεις τη μάχη. Αυτό ήταν το ιστορικό του λάθος. Και από το λάθος αυτό, από αυτή την αποστασία δημιούργησε τον θρύλο των Παπανδρέου που ακόμη αν οι Παπανδρέου έχουν μια μικρή δύναμη, μηδαμινή πια τώρα μετά τα καμώματα του Γιωργάκη, το οφείλουν στην αποστασία του Μητσοτάκη. Και αυτό το πλήρωσε ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Μπήκε στη βουλή το ’77 με το κόμμα των φιλελευθέρων, αυτός και ο Παύλος ο Βαρδινογιάννης. Στο κόμμα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν ήθελε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αλλά τον χρειάστηκε για να φτάσει στους 180 βουλευτές. Είχε μεγάλα χαρίσματα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για αυτό, όπως έχω πει, με την αποστασία ταλαιπώρησε τον εαυτό του, θα μπορούσε να είχε εκλεγεί πρωθυπουργός πολύ νωρίτερα. Και επειδή είχε και χαρίσματα πολλά, εάν έμενε στην Ένωση Κέντρου θα είχε γίνει πρωθυπουργός. Το 1989 έγινε μια κυβέρνηση Μητσοτάκη-Φλωράκη-Κύρκου. Αυτό ήταν ένα επίτευγμα συναίνεσης. Αυτό ήταν στα συν του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη γιατί μπόρεσε και συνεργάστηκε με πολιτικούς ιδεολογικούς αντίπαλους. Ήταν μια κυβέρνηση πρωτοφανής για τη χώρα γιατί συνεργάστηκαν δυνάμεις που ήταν αντίπαλες στον εμφύλιο. Ο ίδιος δεν έφερε κουλτούρα συναίνεσης γιατί ήταν όμηρος των βαρόνων μέσα στο κόμμα του και επέμεινε στην ενισχυμένη αναλογική, στις αυτοδυναμίες. Αυτό ήταν το δεύτερο λάθος του. Όσον αφορά την υπόθεση ονομασίας των Σκοπίων, ο κ. Λεβέντης είπε χαρακτηριστικά ότι εάν ο Κ. Μητσοτάκης είχε πει τη φράση «Να δώσουμε το όνομα γιατί σε δέκα χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει» είναι ασέβεια προς το λαό της Μακεδονίας. Εάν τελικά το έχει πει ήταν λάθος. Το 1992 που γίνανε οι αναπληρωματικές εκλογές για την έδρα που είχε χάσει ο Δημήτρης Τσοβόλας. Σε εκείνες τις εκλογές δεν έλαβαν μέρος ούτε το ΚΚΕ ούτε η ΝΔ. Εγώ ήμουν υποψήφιος και αντίπαλος του Μαγκάκη που ήταν από το ΠΑΣΟΚ. Συνάντησα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη πολλά χρόνια μετά τις εκλογές, ο οποίος στην παρέα ήταν καταπληκτικός και του λέω ότι εάν το 1992 η ΝΔ δεν έστελνε τους ψηφοφόρους της για διακοπές και μου απάντησε ως εξής: «Δεν γνώριζα το εύρος της προσωπικότητάς σας κ. Λεβέντη», θέλοντας να πει ότι αν με γνώριζε θα είχε διαφορετική στάση η ΝΔ στις εκλογές του 1992. Κλείνοντας θα ήθελα να επαναλάβω ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε μεγάλη αξία αλλά έβλαψε τον εαυτό του με την αποστασία, ζώντας έτσι ένα εσωτερικό δράμα. Ας είναι συγχωρεμένος από όλους μας και κατεγράφη στους σπουδαίους της πολιτικής ιστορίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου