Νόμιμο μπορεί να είναι, ηθικό όμως;

Με έκπληξη παρακολουθούμε τις τελευταίες εβδομάδες, να εξελίσσεται σε προσωπική βεντέτα η διαφωνία του Αναπληρωτή Υπουργού Πολιτισμού κ. Ξυδάκη με τον διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου κ. Χατζάκη, με αφορμή την άρνηση του τελευταίου να παραιτηθεί. .

Στο πολυνομοσχέδιο για την παιδεία που παρουσίασε ο Υπουργός Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων κος Μπαλτας, θα συμπεριλαμβάνεται τροπολογία με την οποία θα λήγουν οι θητείες όλων των επικεφαλής των περίπου 500 οργανισμών που εποπτεύονται από το Υπουργείο. Είναι σαφές πως με την επίμαχη τροπολογία επιτυγχάνεται ο σκοπός του αναπληρωτή Υπουργού Πολιτισμού, που επιθυμεί διακαώς την απομάκρυνση του κ. Χατζάκη από το Εθνικό.

Οι προσωπικές διαμάχες και έριδες του αναπληρωτή Υπουργού Πολιτισμού δεν μπορούν να γίνονται νομοθετήματα και σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν πολιτική για τον πολιτισμό.

Το Ποτάμι υποστηρίζει πως, ο πολιτισμός για να είναι «πυξίδα ζωής» ή «αρωγός και οδηγός του ελληνικού λαού» δεν μπορεί με κανένα τρόπο να συνδέεται με τον ρεβανσισμό, τη μη αξιολόγηση και τελικά με τη διατήρηση ενός κομματικού- πελατειακού κράτους που έχει χώρο μόνο για τους κατά περίσταση αρεστούς.

Η καθεστωτική αυτή απόφαση του αναπληρωτή Υπουργού, αναβιώνει δυσάρεστες αναμνήσεις, από εποχές που οι πολιτιστικοί οργανισμοί ήταν κομματικά μαγαζιά «ημετέρων».

Και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος διατείνεται πως «έχει γίνει η νόμιμη διαδικασία και η πλήρης εφαρμογή όλων των νόμων», το ερώτημα παραμένει: «Νόμιμο μπορεί να είναι, ηθικό όμως;»