Ήθελα να ευχηθώ στην καθεμιά και τον καθένα από εσάς υγεία και αντοχή. Θέλω να σας ευχαριστήσω για την τεράστια προσπάθεια, για τον αγώνα που δίνετε, που δίνουμε όλοι μαζί. Ξέρω τις πιέσεις που υφίστασθε, ξέρω πόσο δύσκολο είναι συναισθηματικά, ηθικά και πολιτικά αυτό που κάνετε, αυτό που κάνουμε πέντε ολόκληρα χρόνια τώρα. ..
Ενεργείτε στο όνομα όλης της παράταξης. Μπορεί η σημερινή Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ να είναι περιορισμένη αριθμητικά, αλλά πριν από αυτή υπήρξε η ηρωική πραγματικά Κ.Ο. που αναδείχθηκε στις εκλογές του 2009 και εν πάση περιπτώσει η ιστορία ακόμη δεν έχει γραφτεί. Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος και ο ελληνικός λαός να μπορέσει ψύχραιμα, ήρεμα, αντικειμενικά να αξιολογήσει αυτό που έγινε και να δώσει απάντηση στο γιατί έγινε.
Ίσως κάποιοι νομίζουν ότι είμαστε αφελείς. Δεν ξέρουν πόσο εύκολη είναι να καβαλήσεις το ρεύμα της δημαγωγίας, του λαϊκισμού και της ευκολίας. Να υποσχεθείς τα πάντα στους πάντες, να συνεχίσεις στις χειρότερες, τις πιο φαύλες και παλαιοκομματικές πρακτικές της μεταπολίτευσης.
Να χορτάσεις με εύκολα μεγάλα λόγια την κοινή γνώμη, το κομματικό ή εθνικό ακροατήριο. Να οδηγήσεις τη χώρα στην καταστροφή και να θριαμβολογείς και να πανηγυρίζεις δείχνοντας με το δάκτυλο τους προηγούμενους και τις ευθύνες των προηγουμένων.
Ναι πράγματι είναι μεγάλες οι ευθύνες των προηγουμένων και με κριτήριο το μακρύ ιστορικό χρόνο των 40 ετών της μεταπολίτευσης και με κριτήριο όλη την πορεία του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους και με κριτήριο τις μόλις προηγούμενες κυβερνήσεις, τις μόλις προηγούμενες βουλές, αλλά όταν τα διλήμματα είναι ιστορικά, όταν τα διλήμματα είναι μοναδικά, όταν ξέρεις ότι θα κληθείς να απολογηθείς όχι σε μια εκλογική αναμέτρηση, αλλά ενώπιον της ιστορίας, είσαι αναγκασμένος να πάρεις αποφάσεις που υπερβαίνουν κατά πολύ την έννοια του πολιτικού, του κομματικού, του εκλογικού κόστους.
Δεν κάναμε την εύκολη επιλογή. Επιτρέψαμε σε άλλους πάνω στις πλάτες μας, πάνω στις πλάτες σας, πάνω στις πλάτες του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Παράταξης να κάνουν και να συνεχίζουν να κάνουν την πολύ εύκολη, κλασική μικροκομματική επιλογή. Το είδαμε αυτό πολύ πρόσφατα στις τοποθετήσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης του κ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη. Η Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης έζησε στιγμές κλασικής μεταπολίτευσης της χειρότερης εκδοχής της μεταπολίτευσης.
Δεν είναι ευχάριστο να χάνεις τη δημοφιλία σου. Δεν είναι ευχάριστο να χάνεις τα εκλογικά σου ποσοστά. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να βλέπεις τη δύναμη του κόμματός σου να συρρικνώνεται, να βλέπεις άλλα κόμματα με την ίδια λίγο πολύ ιστορική διαδρομή, με μεγάλες ευθύνες για τη μεταπολίτευση, να θεωρούν ότι παίζουν πιο κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή και εσύ να είσαι αποσυνάγωγος, να είσαι ο αμνός ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου, να δέχεσαι συνεχώς απαξιωτικές κριτικές, προσβολές, ύβρεις, λοιδορίες, να σου αμφισβητούν την ηθική βάση και το κίνητρο αυτών που κάνεις. Να σου αμφισβητούν το ιδεολογικό και αξιακό περιεχόμενο της πολιτικής σου στάσης και να μην καταλαβαίνουν ότι δεν απευθύνονται σε ανόητους, αμαθείς, άπραγους, ανθρώπους άπειρους, απευθύνονται σε στελέχη ενός πολιτικού χώρου που έγραψε την ιστορία της μεταπολίτευσης και ως συνέχεια της Δημοκρατικής Παράταξης έχει γράψει τις ευτυχέστερες και λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας αυτού του τόπου.
Όμως δυστυχώς γινόμαστε θύματα της απλούστευσης, του λαϊκισμού. Γινόμαστε θύματα μιας συνωμοσιολογικής θεώρησης της ιστορίας. Έχουμε και εμείς πολύ μεγάλες ευθύνες γιατί έχουμε διαπαιδαγωγήσει επί χρόνια, επί δεκαετίες με τα λόγια μας και με την πρακτική μας ένα τρόπο σκέψης, ένα τρόπο ανάλυσης που έχει γίνει κυρίαρχος και τώρα πληρώνουμε και τα επίχειρα αυτής της κατάστασης που είχε διαμορφωθεί μεταπολιτευτικά στην ελληνική κοινωνία, στην ελληνική διανόηση, στο ελληνικό επικοινωνιακό σύστημα.
Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία τώρα που αρχίζει η κρισιμότερη ίσως πολιτική χρονιά αυτής της περιόδου, τώρα που αρχίζει η κρίσιμη περίοδος στην οποία συμπυκνώνονται, ολοκληρώνονται και κρίνονται όλα, εμείς να έχουμε καθαρή συνείδηση, καθαρό λόγο για να υπερασπιστούμε το έργο μας, γιατί συνεχίζουμε αυτή την προσπάθεια εις πείσμα των εύκολων λύσεων, αποζητώντας τι; Αποζητώντας τη δικαίωση της πατρίδας η οποία θα είναι για μας μια δικαίωση και ιστορική και πολιτική.
Δεν λέω κομματική γιατί πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός έχει καταλάβει πόσο έχει μικρύνει η αξία των κομματικών αντιπαραθέσεων και των κομματικών στερεοτύπων, αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία να μιλάς στο όνομα της δημοκρατίας, έχει πολύ μεγάλη σημασία να μιλάς στο όνομα των δημοκρατικών και κοινωνικών ευαισθησιών. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να μιλάς στο όνομα μιας προοδευτικής αντίληψης, αλλά προοδευτικό δεν είναι το εύκολο, δεν είναι το δημαγωγικό. Προοδευτικό είναι το δύσκολο, είναι το ασφαλές, είναι το υπεύθυνο, είναι το αληθινό. Είναι αυτό που αλλάζει τις δομές, που εκσυγχρονίζει, που οδηγεί σε ένα κανονικό κράτος, σε μια κανονική οικονομία, σε στέρεες βάσεις για την ανάπτυξη. Είναι αυτό που ξεπερνά τις παθογένειες του παρελθόντος, που δεν μας φέρνει πίσω.
Είπα χθες μιλώντας σε ένα συνέδριο της Ελληνικής Ένωσης Επιχειρηματιών, ότι οι θυσίες, οι προσπάθειες και τα επιτεύγματα πέντε ολόκληρων ετών, μπορεί να χαθούν με άνεση μέσα σε πέντε μέρες εάν γίνουν εσφαλμένες επιλογές. Εάν η χώρα κρεμαστεί ξανά στα μανταλάκια των διεθνών μέσων ενημέρωσης. Εάν η χώρα βγει στη σέντρα των διεθνών αγορών.
Και όλα αυτά μπορεί να γίνουν μέσα σε μέρες είπα. Μπορεί να γίνουν μέσα σε ώρες. Μπορεί να γίνουν για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση του χρηματοοικονομικού συρμού, overnight, μέσα σε επτά ώρες που χωρίζουν τη ζώνη χρόνου της Ευρώπης από τη ζώνη χρόνου της Νέας Υόρκης.
Γι’ αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να δώσουμε αυτή τη μάχη που αρχίζει σήμερα στη Βουλή, που στην πραγματικότητα είναι μια μάχη για την αλήθεια, μια μάχη ενημέρωσης του ελληνικού λαού, μια μάχη με το λαϊκισμό και την υποκρισία.
Επαναλαμβάνω ότι για μας είναι και μια πρόσθετη μάχη. Το είπα και χθες στη συνάντηση που είχα με τα κυβερνητικά μας στελέχη. Δεν είναι μια μάχη για την κυβέρνηση και την κυβερνητική σταθερότητα. Είναι μια μάχη και για το ρόλο του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Παράταξης. Για το τι σημαίνει προοδευτική σταθερότητα, για το ποιο είναι το πρόσημό μας, γιατί θέλω να επαναλάβω ήδη από την αρχή εδώ, απευθυνόμενος σε εσάς που σηκώνεται το κύριο βάρος, ότι το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν προσχώρησε, ούτε θα προσχωρήσει ποτέ στη στρατηγική των άλλων.
Κάνουμε συμβιβασμούς, χρειάζονται συναινέσεις, πέρασε η εποχή των αυτοδυναμιών. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αλαζονείες και μοναχικούς δρόμους. Χρειάζονται μεγάλες εθνικές και κοινωνικές συναινέσεις και συμφωνίες, αλλά δεν παραιτούμαστε από τις δικές μας αξίες και τις δικές μας στρατηγικές και θεμελιώδεις επιλογές. Δεν προσχωρούμε στη στρατηγική των άλλων, άλλοι προσχωρούν στην δική μας στρατηγική.
Γι’ αυτό προϋπόθεση κάθε κίνησή μας είναι η προγραμματική συμφωνία στη βάση της αλήθειας και της υπευθυνότητας. Έτσι κινηθήκαμε το Μάιο και τον Ιούνιο του 2012. Έτσι θα κινηθούμε και στο μέλλον. Και μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας της παρούσας Βουλής που ελπίζουμε ότι θα γίνει τον Ιούνιο του 2016, αυτό απαιτεί το εθνικό συμφέρον και μετά ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Παράταξης δεν είναι συμπληρωματικός, αλλά κεντρικός και θα σας πω μια φράση την οποία παρακαλώ να την προσέξουν όλοι. Το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη δεν είναι μια παράταξη ελευθερίων πολιτικών ηθών, προσκολλημένη στην κυβερνητική εξουσία.
Αγωνίζεται για αξίες και πληρώνει κόστος. Γι’ αυτό θέλω να σας συγχαρώ και να σας ευχαριστήσω από καρδιάς εσάς και τους δικούς σας ανθρώπους, τις οικογένειές σας, τους συνεργάτες σας, αλλά και τους ανθρώπους που σας στηρίζουν στις περιφέρειές σας, γιατί με τις παρεμβάσεις, τις βελτιώσεις, την κριτική, τις πρωτοβουλίες, η Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ ελέγχει, προτρέπει, αποτρέπει και εν τέλει διασφαλίζει τη στρατηγική κατεύθυνση της χώρας με κοινωνική ευαισθησία, αλλά και με προσήλωση στο στόχο της εθνικής ανασυγκρότησης, της εθνικής ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και της απασχόλησης.
Ναι, θέλουμε να αποκαταστήσουμε αδικίες και το κάνουμε. Θέλουμε να αποφύγουμε και να θεραπεύσουμε δυσανάλογες και περιττές ρυθμίσεις. Θέλουμε όμως να διατηρήσουμε τους μεγάλους δημοσιονομικούς στόχους και τα επιτεύγματα και θέλουμε να προχωρήσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές. Όχι τις υπαγορευμένες τις τροϊκανές, αλλά τις διαρθρωτικές αλλαγές εθνικής έμπνευσης και ιδιοκτησίας. Αυτές που θέλει ο κόσμος, γιατί ο κόσμος θέλει βαθιές αλλαγές και τομές στην παιδεία, στη διοίκηση, στη δικαιοσύνη, στο κοινωνικό κράτος, στη λειτουργία της αγοράς και αυτό είναι το μεγάλο πρόγραμμα της εθνικής ανασυγκρότησης μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος αναπροσαρμογής και μετά την τρόικα και το μνημόνιο.
Και θέλω να δηλώσω υπερήφανος όχι μόνο για το έργο της Κ.Ο., αλλά και των υπουργών και υφυπουργών μας στην κυβέρνηση, γιατί είναι διακριτή η παρουσία τους και η παρουσία τους αυτή είναι παρουσία στο όνομα της παράταξης, του κόμματος και της Κ.Ο. με σημαντικές θετικές πρωτοβουλίες σε όλα τα υπουργεία και τις Γενικές Γραμματείες που διευθύνει το ΠΑΣΟΚ.
Τώρα είμαστε ένα βήμα πριν από την ολοκλήρωση μιας δύσκολης φάσης, αλλάζουμε σελίδα, αλλάζει κατάσταση η χώρα. Γι’ αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να αναδείξουμε τις δυο πρωτοβουλίες που πήραμε την προηγούμενη εβδομάδα.
Η πρώτη μας πρωτοβουλία ήταν να αποσαφηνίσουμε ότι η διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας θα ξεκινήσει, όπως προβλέπει το σύνταγμα και όπως προβλέπει η κοινοβουλευτική πρακτική της μεταπολίτευσης ένα περίπου μήνα πριν τη λήξη της θητείας του απερχομένου Προέδρου του Κάρολου Παπούλια που προέρχεται από τις τάξεις της παράταξης, ένα ιστορικό στέλεχος με μεγάλη διαδρομή, που τίμησε και τιμά το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας ενώνοντας το έθνος και εκφράζοντας την ευαισθησία και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού.
Θα μπορούσαμε, όπως είπα και χθες, στους υπουργούς μας να κάνουμε την άλλη επιλογή, να πούμε ότι η χώρα δεν αντέχει αβεβαιότητες, επιπόλαια σενάρια, ασάφειες, άρα ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει τώρα, ας ξεκαθαρίσουμε τώρα πρόωρα τι πρέπει να γίνει, τι θα γίνει με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Το Σύνταγμα δεν το απαγορεύει αυτό, το επιτρέπει, αλλά δεν το επιτρέπει η συγκυρία της διαπραγμάτευσης για τη μετατροπή ενός σχεδίου οριστικής εξόδου της χώρας από την κρίση, το μνημόνιο και την τρόικα, σε συμφωνία εξόδου από την κρίση, το μνημόνιο και την τρόικα.
Χρειαζόμαστε εθνικό χρόνο. Γιατί πρέπει να ξέρουν όλοι εκείνοι που νομίζουν αφελώς με μια στείρα κομματική αντίληψη, με αλαζονεία, ότι όποιος προκαλέσει πρόωρες εκλογές, όποιος παίξει με τους θεσμούς και εκβιάσει σε σχέση με την προεδρική εκλογή, ας μην νομίζει ότι θα βγει εκλογικά ωφελημένος. Θα κληθεί να απολογηθεί γι’ αυτό που κάνει και έχει μεγάλες επιπτώσεις σε αυτό που κάνει στην οικονομία, στην πορεία του τόπου, στα εισοδήματα και την απασχόληση των Ελλήνων, στην ασφαλή ανασυγκρότηση της εθνικής οικονομίας.
Δεν ξέρω γιατί έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι εάν δεν συγκεντρωθούν οι 180 ψήφοι που μπορούν και πρέπει να συγκεντρωθούν με διαφάνεια, με ονομαστική φανερή ψηφοφορία όπου ο κάθε βουλευτής σηκώνεται και εκφωνεί την ψήφο του και τη θέτει στην ψήφο του ελληνικού λαού, δεν υπάρχουν πια αδιαφανείς μυστικές ψηφοφορίες, καταργήθηκαν αυτά από το 1986 και μετά. Γιατί έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι όποιος εκβιάσει θεσμικά και αλλοιώσει τη λειτουργία του προεδρικού αξιώματος θα βγει ωφελημένος; Θα έχει επιταχύνει τις εξελίξεις, θα έχει αποσταθεροποιήσει τη χώρα και άρα θα ωφεληθεί. Γιατί;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει η οικονομία, το μεγαλύτερο εμπόδιο που έχει η διαπραγμάτευση, για την επιβεβαίωση της βιωσιμότητας του χρέους, για την ολοκλήρωση της σχέσης μας με το ΔΝΤ, για την επάνοδο της Ελλάδας στην κανονική λειτουργία μιας χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης, είναι αυτό το πολιτικό κλίμα. Η δυνατότητα εκβιασμού σε σχέση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ένα κλίμα αβεβαιότητας σε σχέση με τις πολιτικές εξελίξεις και τους πολιτικούς συσχετισμούς.
Γιατί δεν υπάρχει συναίνεση, γιατί δεν υπάρχει κοινή λογική, γιατί δεν συγκροτήθηκε η Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης, γιατί δεν σέβονται τη συνέχεια του κράτους, γιατί απειλούν επενδυτές ότι θα ακυρώσουν τις συμβάσεις.
Γιατί να σε πιστέψουν οι αγορές και γιατί να σε πιστέψουν οι εταίροι σου που διαπραγματεύονται μαζί σου; Χρειαζόμαστε όμως τώρα τη διαπραγμάτευση γιατί αυτό για λόγους ζωτικούς, για το έθνος, για την οικονομία, για την απασχόληση, πρέπει να γίνει τώρα μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου και να προσλάβει την ολοκληρωμένη μορφή μιας συμφωνίας πριν την Κοινοβουλευτική διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Χρειαζόμαστε συναίνεση. Χρειαζόμαστε καθαρό τοπίο, εθνικό χρόνο και εθνικό χρονοδιάγραμμα.
Γι’ αυτό είπαμε η εκλογή το Φεβρουάριο και ως το Φεβρουάριο ο καθένας παίρνει την ευθύνη του. Θα βοηθήσει τη διαπραγμάτευση ή θα την παρεμποδίσει; Θα συναινέσει γιατί πρέπει να έχουμε ενιαίο μέτωπο με τους εταίρους μας αλλά και με τις αγορές;
Ή θα ανεβάζει τα επιτόκια και τα spreads με πολιτικές δηλώσεις που κάνει; Με ό,τι αυτό σημαίνει πρακτικά για κάθε δάνειο, για κάθε επιχείρηση, για κάθε νοικοκυριό. Με ό,τι αυτό σημαίνει για κάθε εργαζόμενο και για κάθε άνεργο, γιατί αυτό είναι το πρόβλημα.
Δεν κάνουμε ένα πολιτικό παιχνίδι εντυπώσεων για να κερδίσουμε πόντους σε μια σκακιέρα η οποία δεν έχει νόημα χωρίς το ουσιαστικό περιεχόμενό της που είναι η κατάσταση της οικονομίας και του λαού.
Κάθε μαγκιά κομματική και μικροκομματική, που έχει μυωπική θεώρηση των πραγμάτων, έχει κόστος για την οικονομία, κόστος για τον πολίτη. Πήραμε μια απόφαση η οποία μας δίνει τον αναγκαίο χρόνο και θέτει τους πάντες προ των ευθυνών τους.
Πιστεύω ότι το Φεβρουάριο η παρούσα Βουλή λόγω του μεγάλου αριθμού ανεξαρτήτων βουλευτών, αλλά και λόγω της ευθύνης προ της οποίας βρίσκονται όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μπορεί και πρέπει να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το επιδιώκουμε με διαφάνεια, με πολιτικά επιχειρήματα, με θεσμικές εγγυήσεις, με σεβασμό στη λειτουργία του Προέδρου ως εγγυητή της ενότητας του έθνους και ως εκφραστή της εθνικής ευαισθησίας και αξιοπρέπειας.
Αλλά δεν είμαστε αφελείς. Αυτό που λέμε είναι το επιδιωκόμενο και το σωστό. Μπορεί να επικρατήσουν μικρότητες, μπορεί να επικρατήσουν αντιλήψεις οπορτουνιστικές, καιροσκοπικές. Θα είμαστε έτοιμοι και είμαστε έτοιμοι και θα δώσουμε τη μάχη στο όνομα της αλήθειας και ο ελληνικός λαός θα κληθεί να αξιολογήσει την ολοκληρωμένη συμφωνία εξόδου από την κρίση, το μνημόνιο και την τρόικα, συγκρίνοντάς την με αντιφάσεις, αφέλειες, επιπολαιότητες, κινδύνους, γιατί το ζήτημα πάντα είναι ένα ζήτημα εμπιστοσύνης, στάθμισης. Πάντα υπάρχουν διλήμματα. Ο ελληνικός λαός μπορεί να κάνει και θα κάνει ελεύθερα την επιλογή του, σταθμίζοντας τα πάντα και έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο ένστικτό του και την κρίση του.
Όχι υπό συνθήκες εκνευρισμού, έντασης, απόγνωσης, αλλά ώριμης στρατηγικής σκέψης που την κάνει κάθε πολίτης τελικά, γιατί φυσικά κάθε πολίτης ενοχλείται όταν καλείται να πληρώσει ένα μεγάλο φόρο για την ακίνητη περιουσία του χωρίς προσόδους και χωρίς υπεραξίες.
Ένας πολίτης ενοχλείται όταν βλέπει το παιδί του άνεργο. Πώς θα το αντέξει αυτό; Ένας επιχειρηματίας θέλει να λύσει το πρόβλημα του μη εξυπηρετούμενου δανείου του με την τράπεζα, των οφειλών του που έχουν συσσωρευθεί στα ασφαλιστικά ταμεία ή στην εφορία. Θα του δώσουμε λύσεις σε όλα αυτά. Θα του επιτρέψουμε να σκεφτεί ψύχραιμα. Θα έχουμε διασφαλίσει ένα περιβάλλον ασφάλειας, όχι θεωρητικής, αλλά εξατομικευμένης και πρακτικής.
Και γι’ αυτό πήραμε και τη δεύτερη πρωτοβουλία, να ζητήσουμε την ανανέωση και την επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης της Βουλής προς την κυβέρνηση, την κυβέρνηση συνεργασίας επί τη βάση της προγραμματικής συμφωνίας με εμάς να είμαστε οι εγγυητές της προοδευτικής σταθερότητας, με τη στρατηγική να έχει χαραχθεί από εμάς με κόπο, κόστος, ιδρώτα και αίμα.
Βεβαίως με δυσκολίες, γιατί συνεργαζόμαστε με το ιστορικά αντίπαλο κόμμα της συντηρητικής παράταξης, γιατί αυτό είναι μια ασυνήθιστη εμπειρία, γιατί η ΔΗΜΑΡ μας εγκατέλειψε και θέλει τώρα εμείς να εκφραζόμαστε ως προοδευτικός πόλος στο όνομα και δυνάμεων που τυπικά δεν είναι στην κυβέρνηση, αλλά κοινωνικά τη θέλουν την κυβέρνηση και τη στηρίζουν την κυβέρνηση και προσβλέπουν στο ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Παράταξη ως εκφραστή τους, έστω και εάν αυτό δεν δηλώνεται στη Βουλή.
Και αναφέρομαι στις δυνάμεις που υπερβαίνουν κατά πολύ το εκλογικό όριο του ΠΑΣΟΚ. Του ΠΑΣΟΚ που άντεξε, όπως άντεξε στις ευρωεκλογές εις πείσμα των γνωστών σεναρίων και των συνωμοσιολόγων που προσπαθούν να υπονομεύσουν την αντοχή, την ψυχική και την ηθική της παράταξης, γιατί αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από την πολιτική και την εκλογική αντοχή.
Η πρόταση εμπιστοσύνης δεν είναι μια συμβολική διαδικασία όπου οι δεδομένοι βουλευτές λένε όχι. Είναι το μεγάλο φόρουμ, το μεγάλο συμβολικό κοινοβουλευτικό θεσμικό βήμα του διαλόγου της αντιπαράθεσης, όπου εμείς παρουσιάζουμε την ολοκληρωμένη στρατηγική συνολικά και ανά υπουργείο, ανά τομέα και η αντιπολίτευση είναι υποχρεωμένη να πει θετικά ολοκληρωμένα πράγματα και όχι τον αυθαίρετο μονόλογο της Διεθνούς Έκθεσης, το «πάρε κόσμε», το «έχει για όλους». Γιατί αυτό πια είναι προσβολή στη μνήμη και την ευαισθησία του ελληνικού λαού.
Άρα ξεκινά σήμερα μια μεγάλη πολιτική και προγραμματική αντιπαράθεση. Γίνεται ο απολογισμός της εθνικής προσπάθειας και παρουσιάζεται το σχέδιο της τελικής φάσης ξεκινώντας από το προσχέδιο του προϋπολογισμού, από τα δημοσιονομικά και μακροοικονομικά μεγέθη που είναι εντυπωσιακά.
Γιατί η Ελλάδα, έχει πρωτογενές πλεόνασμα το 2015 3% και το διαρθρωτικό πλεόνασμα, το κυκλικά προσαρμοσμένο, αφαιρουμένων των εφάπαξ μέτρων, είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο μη συγκρίσιμο με καμία άλλη χώρα. Και γιατί το δημοσιονομικό έλλειμμα είναι πια 1%, όταν το ευρωπαϊκό όριο είναι 3%. Και γιατί τώρα κανείς δε μπορεί να μας πει «συνεχίστε στη δημοσιονομική κατεύθυνση της πειθαρχίας και όχι στην κατεύθυνση της κοινωνικής ευαισθησίας και της ανάπτυξης και της απασχόλησης».
Τώρα κανείς δε μπορεί να το πει αυτό. Τώρα αποδείξαμε τη δημοσιονομική πειθαρχία και προτεραιότητά μας είναι η πραγματική οικονομία, η ανάπτυξη, η κοινωνική συνοχή, η απασχόληση. Έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό το προσχέδιο προϋπολογισμού ως βάση της συζήτησης.
Λένε πολλοί, και συνάδελφοι: «Πρέπει να ξέρουμε τη βάση διαπραγμάτευσης». Η βάση διαπραγμάτευσης είναι το σχέδιο οριστικής εξόδου από την κρίση, το μνημόνιο και την τρόικα, που θα μετατραπεί όπως είπα, σε συμφωνία εξόδου. Και τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η υπόλοιπη αντιπολίτευση; Θα αρνηθεί τη συναίνεσή της; Την υπογραφή της; Την έγκρισή της στο ολοκληρωμένο σχέδιο που θα γίνει ολοκληρωμένη συμφωνία με τους εταίρους;
Ή θα τους πει «η κυβέρνηση είναι χωρίς νομιμοποίηση, η Βουλή είναι απονομιμοποιημένη, η χώρα δεν εκφράζεται, περιμένετέ με να διαπραγματευθώ; Πώς θα διαπραγματευθεί; Και πού; Στα εστιατόρια του Βερολίνου ή στην αυλή του Βατικανού; Πώς; Και τι κάνει ακριβώς; Εκφράζει την Ευρωπαϊκή Ριζοσπαστική Αριστερά; Ή προσπαθεί να γίνει αρεστή η αντίληψη αυτή από τις αυλές της Ευρώπης; Που μπορεί να μην είναι οι αυλές των βασιλέων και των αυτοκρατόρων, αλλά είναι των ισχυρών νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων.
Ο Πρόεδρος της Γαλλίας, ο σοσιαλιστής ήταν ο Ολαντρέου, πριν από 3 χρόνια και τώρα είναι το παράδειγμα προς το οποίο κινούμαστε; Δηλαδή το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα; Και θα δούμε οι μεγάλες οικονομίες της Γαλλίας και της Ιταλίας πώς θα διαπραγματευθούν μέσα σε μια Ευρώπη, η οποία έχει συγκεκριμένο πλαίσιο αναφοράς.
Γι’ αυτό η υπόθεση της Ελλάδας είναι το εργαστήριο στο οποίο κρίνεται συνολικά η προοπτική της Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ανασυγκρότησης, του άλλου μοντέλου ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας και κοινωνικής προστασίας.
Το σχέδιο εξόδου αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι, συνοπτικά αποτελείται από 7 σημεία. Θα το παρουσιάσουμε αναλυτικά, στη συζήτηση που αρχίζει στη Βουλή.
Το πρώτο σημείο είναι η ολοκλήρωση της συμφωνίας με την τρόικα γι’ αυτή την παρούσα και υπό εξέλιξη αναθεώρηση, το review που είναι το τελευταίο. Δεν προβλέπεται άλλο. ολοκληρώνεται το ευρωπαϊκό σκέλος του προγράμματος με το κλείσιμο του έτους 2014. Και άρα, κλείνει και η συγκεκριμένη αναθεώρηση και το πρόγραμμα.
Έχουμε λοιπόν πρώτο σημείο, κλείσιμο της συμφωνίας με την τρόικα επί του συγκεκριμένου πλαισίου και δεύτερο σημείο, ολοκλήρωση όλου του ευρωπαϊκού σκέλους του προγράμματος.. Κάτι το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό. Γιατί η Ελλάδα πλέον ζητά κάτι άλλο που δεν είναι η Ελλάδα της κρίσης, η Ελλάδα παρίας, η Ελλάδα ζήτουλας, αλλά είναι η Ελλάδα με τα νέα μεγέθη της και τις νέες δυνατότητές της.
Γι’ αυτό πάμε στο τρίτο σημείο που είναι η υλοποίηση των δεδομένων και ειλημμένων δεσμεύσεων και αποφάσεων του Eurogroup και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Φεβρουαρίου και του Νοεμβρίου του 2012. Έχουν δεσμευθεί ήδη οι εταίροι μας ότι θα υπάρξουν παρεμβάσεις επιβεβαίωσης του χρέους και όλα τα μέτρα τα οποία επαναφέρουν την Ελλάδα στην κανονικότητα και τη στηρίζουν.
Το τέταρτο σημείο είναι αυτό που λέω πάντα, η επιβεβαίωση της βιωσιμότητας του χρέους όπως τη λέει ο πλέον αρμόδιος, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, ο δανειστής μας δηλαδή, αυτός με τον οποίο έχουμε υπογράψει τη δανειακή σύμβαση, το μεγάλο δάνειο, το δάνειο που τελικά έφτασε τα 250 δισεκατομμύρια.
Το μεγάλο δάνειο που μας έχει δώσει πρωτίστως η Ευρωπαϊκή Ένωση στην ολοκληρωμένη του μορφή φέρει δυο υπογραφές: Την υπογραφή του Κλάους Ρέγκλιν και τη δική μου ως Υπουργού Οικονομικών. Ως Υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Παπαδήμου, με τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας ακόμη και του ΛΑΟΣ εκείνη την εποχή, γιατί αυτή ήταν η επιλογή της ηγεσίας της παράταξης. Που τη δεχθήκαμε για λόγους εθνικούς.
Αλλά το χρέος πρέπει ν’ αποτυπώνεται σωστά. Είναι αφέλεια και παραφθορά να μιλάμε μόνο για την ονομαστική του τιμή σε σχέση με το ΑΕΠ. Πρέπει να μιλάμε για την καθαρά παρούσα αξία. Για τη διάρκειά του, για το επιτόκιό του, για την εξυπηρεσιμότητά του. Και, χρησιμοποιώ μια δύσκολη και ασυνήθιστη λέξη γιατί το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους, τα τοκοχρεολύσια, σε ετήσια βάση είναι 65% λιγότερα απ’ ό,τι πριν την κρίση.
Η μέση διάρκεια είναι 16,5 χρόνια., 2,5 φορές μεγαλύτερη απ’ ό,τι η μέση ευρωπαϊκή διάρκεια χρεών. Το επιτόκιο είναι 2,1%. Εντυπωσιακά φιλικό. Το ευρωπαϊκό επιτόκιο είναι 0,89%, μεγαλώνει γιατί είναι μεγαλύτερο το επιτόκιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, εφάμιλλο των αγορών. Και γιατί βέβαια όλες οι παραμετρικές αλλαγές που είναι υπεσχημένες, συνιστούν πρόσθετο κούρεμα.
Είναι αστείο το δίλημμα «κούρεμα ή μη κούρεμα». Γιατί όλα αυτά τελικώς είναι μειώσεις του χρέους. Αλλά πρέπει να έχεις σεβασμό στην ιστορία και στην αλήθεια. Για να δικαιούσαι να μιλάς γι’ αυτά, πρέπει να ξέρεις τι έχει συμβεί. Να πεις «ναι, μπράβο, κουρέψατε 180 δισεκατομμύρια, 80 8ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, ναι κάνατε την πιο ριζοσπαστική αναδιάρθρωση που έχει γίνει στον κόσμο ποτέ».
Τώρα είδα ότι επήλθε συμφωνία λέει στο ΣΥΡΙΖΑ, στα όργανά του ότι θα που πώς θα γίνει μια διάσκεψη σαν του 1953 για τη Γερμανία, ότι χρειάζεται ριζική μείωση του χρέους.. Μα αυτά έχουν γίνει. Δεν έγινε η συνάντηση στο Βερολίνο για να συμφωνήσουν όλοι οι εταίροι μας να μας στηρίξουν στο κούρεμα του ιδιωτικού τομέα, του διεθνούς ιδιωτικού τομέα; Πώς έγινε αυτό; έτσι;
Αλλιώς θα ήμαστε Αργεντινή. Η φίλη χώρα της Αργεντινής ταλαιπωρείται ακόμη τώρα σε αντιδικία με πιστωτές, σε αντιδικία με τ’ αμερικανικά Δικαστήρια. Μια χώρα με τεράστια παραγωγική βάση, μ’ έναν υπερήφανο λαό. Με γεωργία, με ορυκτό πλούτο. Τώρα όμως διεκδικούμε και μια άλλη ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους που να δίνει έμφαση στην ανάπτυξη.
Το πέμπτο σημείο είναι η συμφωνία με τους εταίρους για την περίοδο μετά το πρόγραμμα. Υπάρχουν πλέον μηχανισμοί κανονικοί, τακτικοί, ευρωπαϊκού για τη υποστήριξή μας. αυτό σημαίνει πως δε θα υπάρχει νέο δάνειο, δε θα υπάρχει νέο μνημόνιο, δε θα υπάρχει νέα τρόικα.. Θα έχουμε φυσικά τις υποχρεώσεις κάθε κράτους μέλους της Ευρωζώνης. Αλλά με σταδιακές φορολογικές ελαφρύνσεις, που ήδη ξεκίνησαν.
Η εισφορά του 2% στις επιχειρήσεις δεν επεβλήθη τελικά, η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης μειώνεται 30%.. Ο ΕΝΦΙΑ για τα μη ηλεκτροδοτούμενα και μη μισθωμένα ακίνητα, μειώθηκε. Θα επανεξετασθεί ούτως ή άλλως συνολικά.
Στόχος είναι να μπορέσουμε τώρα να πάμε σ’ ένα κανονικό φορολογικό σύστημα όχι υπό τις εκβιαστικές συνθήκες των δημοσιονομικών στόχων που έπρεπε να επιτευχθούν για να βγούμε από την κρίση.
Αλλά υπάρχει μια δέσμευση: Σταδιακές ελαφρύνσεις, όχι μείωση μισθών, όχι μείωση συντάξεων, κοινωνικό μέρισμα ρήτρα απασχόλησης. Η συμφωνία για τα ληξιπρόθεσμα χρέη στ’ Ασφαλιστικά Ταμεία και τις Εφορίες, επιτυγχάνεται. Θα πάμε σε δόσεις πολλές, φιλικές, εφικτές.
Και η ρύθμιση για τα κόκκινα δάνεια θα είναι μία ανακούφιση που θα τη νιώσει η οικονομία αμέσως. Για όλες τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις. Μ’ έναν τρόπο αυτόματο σχεδόν. Αλλά και για τις μεσαίες και μεγαλύτερες επιχειρήσεις, με διαφάνεια χωρίς να κινδυνεύουν οι Τράπεζες και η κεφαλαιακή τους επάρκεια.
Και ετοιμάζεται και το σχέδιο για τα στεγαστικά. Μόλις ολοκληρωθεί το stresstest των Τραπεζών, σε λίγες εβδομάδες, σε λίγες μέρες μπορώ να πω, θα υπάρχει πολύ μεγαλύτερη άνεση στην προσέγγιση αυτή. Και ταυτόχρονα έρχονται οι αναπτυξιακοί πόροι.
Όπως μου έλεγε ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος που χειρίζεται το ΕΣΠΑ, ως Υφυπουργός Ανάπτυξης, ήδη επιτεύχθηκε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις εμπροσθοβαρείς δράσεις του νέου ΕΣΠΑ ώστε να μην κενό, να ξεκινήσουμε αμέσως σε όλα τα τομεακά προγράμματα και σε όλα τα περιφερειακά προγράμματα. Το Ινστιτούτο για την Ανάπτυξη, η Κοινή Αγροτική Πολιτική, άρα το έκτο σημείο είναι το εθνικό σχέδιο διαρθρωτικών αλλαγών όπως το είπα προηγουμένως εθνικής έμπνευσης και ιδιοκτησίας για ένα κανονικό κράτος και μια ανταγωνιστική οικονομία.
Και το έβδομο σημείο είναι η ολοκλήρωση της σχέσης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμφωνημένα, με ευρωπαϊκή συμφωνία και στήριξη. Και με ένα κριτήριο το οποίο είναι πάρα πολύ απλό: εκτίμηση του κόστους δανεισμού μεταξύ αγορών και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ρωτάνε «πως θα καλυφθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας;». Μα όλες οι χώρες έχουν χρηματοδοτικές ανάγκες. Αν οι χώρες δεν είχαν χρηματοδοτικές ανάγκες δεν θα λειτουργούσαν οι αγορές ομολόγων και εντόκων γραμματίων. Οι χώρες εκδίδουν ομόλογα και έντοκα γραμμάτια, επειδή έχουν χρηματοδοτικές ανάγκες.
Και αυτό είναι παγκοσμίως για τα 200 κράτη – μέλη του Ο.Η.Ε. το μεγάλο θέμα: η σχέση με την αγορά, το όριο της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και η απόδειξη της εθνικής κυριαρχίας. Γιατί το κυρίαρχο χρέος και το κυρίαρχο ομόλογο γιατί αυτή είναι η έκφραση σε άλλες γλώσσες για το δημόσιο χρέος και τα ομόλογα του δημοσίου, σημαίνουν ότι το κράτος έχει μια αξιοπιστία στις αγορές. Δυστυχώς έτσι λειτουργεί το διεθνές σύστημα γιατί δεν υπάρχει πλαίσιο παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
Και εμείς έχουμε ένα χρέος, που κατά τα 87% του μεγέθους του βρίσκεται εκτός αγορών. Μόνο το 13% βρίσκεται εμπορεύσιμο εντός αγορών. Δεν είμαστε εξαρτημένοι από τις αγορές. Οι πιστωτές μας, οι δανειστές μας είναι τα ευρωπαϊκά κράτη, η Ευρωζώνη, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας και συμπληρωματικά σε ένα μικρό βαθμό το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Τεράστιο πλεονέκτημα η σχέση μας με την αγορά. Γι' αυτό η Ελλάδα γίνεται δεκτή από την αγορά με φιλικά επιτόκια παρ' ότι η γκρίνια, η μικροπρέπεια, ο κομματισμός, η στειρότητα η αντιπολιτευτική, μας παρεμποδίζει στα θέματα αυτά των επιτοκίων και των spreads.
Όλα αυτά θα έχουν ολοκληρωθεί τυπικά και ευρωπαϊκά μέχρι το Δεκέμβριο και σίγουρα μέχρι τον Φεβρουάριο. Το μεγαλύτερο οικονομικό πρόβλημα της χώρας το επαναλαμβάνω είναι η πολιτική αβεβαιότητα και ο αποσταθεροποιητικός ρόλος της αντιπολίτευσης. Γι' αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να πούμε καθαρά τα πράγματα και να θέσουμε καθαρά τα ερωτήματα.
Φίλες και φίλοι, αναφέρθηκα στο τεράστιο βάρος που σηκώνουμε, σας ευχαρίστησα θερμά γι' αυτό το επαναλαμβάνω και τώρα, έχω όμως πολύ συχνά την αίσθηση ότι στο ΠΑΣΟΚ, στην Παράταξη αδικούμε τον εαυτό μας. Ενώ μας αδικούν όλοι οι άλλοι κατά τρόπο βίαιο πολλές φορές, προσθέτουμε και τη δική μας εσωτερική αδικία. Εμείς που έχουμε κάνει ειλικρινή αυτοκριτική, εμείς που μιλάμε με ειλικρίνεια και αλήθεια, πολλές φορές αδικούμε τον εαυτό μας με φαινόμενα πολυφωνίας, κακοφωνίας, αμφιθυμίας. Αντιλαμβάνομαι την πίεση, τη νευρικότητα, την αβεβαιότητα που πολλές φορές εσωτερικεύεται, αλλά αυτά πρέπει να ξεπεραστούν.
Όχι γιατί αυτοί που παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις και αναλαμβάνουν μεγάλο κόστος δεν έχουν εσωτερικές επιφυλάξεις, ευαισθησίες, φόβους, δεν υπάρχουν ήρωες χωρίς φόβους, αλλά γιατί αυτό λειτουργεί πολλές φορές αποπροσανατολιστικά. Κάποιοι είναι έτοιμοι να εκμεταλλευτούν το παραμικρό και δεν έχουμε κανένα λόγο εμείς να ενθαρρύνουμε και να τροφοδοτούμε τη μικρότητα, τη μικροπρέπεια, τη συνωμοσιολογία, την παραπολιτική θεώρηση των πραγμάτων.
Γιατί αυτό που έχουμε κάνει, αυτό που έχετε κάνει όλα αυτά τα χρόνια οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη πολιτική. Είναι μια πολιτική με συνείδηση ιστορίας και αυτή η μεγάλη πολιτική δεν πρέπει να φθείρεται στα μικρά παραπολιτικά σχόλια και παιχνίδια. Δεν αξίζει να γίνεται αυτό, δεν πρέπει. Είναι άδικο. Είναι άδικο και πολιτικά, είναι άδικο και προσωπικά και συναισθηματικά και ηθικά.
Μπαίνουμε σε μια μάχη στη Βουλή με δική μας πρωτοβουλία θέτουμε εμείς τα ερωτήματα, εμείς θέτουμε την πρόταση εμπιστοσύνης. Δεν μας έχει κάνει πρόταση μομφής η αντιπολίτευση, εμείς ζητάμε από την αντιπολίτευση να τοποθετηθεί με ευθύνη. Να συνειδητοποιήσει τις αντιφάσεις της και να μας πει που ισορροπεί τελικά, έστω γι' αυτή την εβδομάδα.
Και ταυτόχρονα κινούνται οι διαδικασίες για το Συνέδριο της Παράταξης, όπως έχει αποφασίσει η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή, με μια Εθνική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου ανοιχτή σε όλους, με ισοτιμία, με σεβασμό, με μια Γραμματεία αντιπροσωπευτική και με μια κινητοποίηση που μας φέρνει σε επαφή ξανά με τις τοπικές κοινωνίες σε όλη την Ελλάδα και σε όλο το λεκανοπέδιο και σε όλη την περιοχή της Θεσσαλονίκης.
Είμαι βέβαιος ότι θα δώσετε όλες και όλοι τη μάχη στη Βουλή με την επάρκεια και την αποτελεσματικότητα που σας διακρίνει, σας ευχαριστώ εκ των προτέρων γι' αυτό και σας καλώ να συνεχίσετε με τον ίδιο ζήλο και την ίδια αυτοπεποίθηση στην πορεία που θέλουμε να οδηγήσουμε τη χώρα, έξω από το Μνημόνιο, την κρίση και την τρόικα, αλλά και στην πορεία που ακολουθεί η Παράταξη με το Συνέδριό της.
Μια πορεία ανασυγκρότησης και αυτοοργάνωσης, με την πόρτα ανοιχτή σε Κινήσεις, πρόσωπα και Κόμματα αλλά με τελικό κριτή τη βάση. Γιατί αν η Παράταξη δεν παίξει το ρόλο της ως κεντρικού σημείου αναφοράς ως τρίτου ρεύματος ως τρίτου πόλου μέσα σε ένα τεχνητά πολωμένο μικρό εκλογικό και πολιτικό σύστημα, δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.
Και αυτό που θέλουμε είναι να ξανακάνουμε τον τόπο μας αξιοπρεπή και υπερήφανο μετά από τόσες ταπεινώσεις που έχει αποδεχτεί κατ’ ανάγκην γιατί βρεθήκαμε στο τραγικό δίλημμα να πάμε στο φούντο άπατοι και ασύντακτοι με τραγικές επιπτώσεις για το έθνος, τα εθνικά συμφέροντα, την οικονομία, την κοινωνία και τη δημοκρατία ή να οργανώσουμε τη διαχείριση της κρίσης υποχωρώντας ώστε να καταστούμε ασφαλείς για να κάνουμε την αντεπίθεση της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας, της αποκατάστασης των αδικιών και της ανάκτησης της θέσης που αξίζει να έχει η Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη και μέσα στον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου