Μετά τις πρόσφατες καταστροφικές πλημμύρες στη Δυτική Αττική, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση έδωσαν και πάλι τη γνωστή παράσταση του υποκριτικού ενδιαφέροντος, με τις γνωστές χιλιοειπωμένες δηλώσεις για τα αντιπλημμυρικά έργα που καθυστερούν και πρέπει να γίνουν. ..
Τα ίδια ακούν εδώ και δεκαετίες οι κάτοικοι της Δυτικής Αττικής απ' τις πλημμύρες του '77 στο Περιστέρι, στο Ίλιον, στην Ανθούπολη, στην Πετρούπολη και στη συνέχεια με τις πλημμύρες του 1980, του '86, του '87, του '94, του 2002.
Μακρύς είναι ο αντίστοιχος κατάλογος σ' όλη την ελληνική επικράτεια απ' τον Έβρο και τα Τρίκαλα ως την υπερχείλιση του Σπερχειού και τις ζημιές στο Αίγιο στην Πελοπόννησο.
Ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες αυτού του μεγάλου προβλήματος και γιατί δεν αντιμετωπίζεται; Ευθύνεται μόνο ή κυρίως η αδιαφορία, η αναβλητικότητα των εκάστοτε κυβερνητικών παραγόντων, η τρόικα και το μνημόνιο, η κακοδιαχείριση της τοπικής διοίκησης, η ένταση των ακραίων καιρικών φαινομένων;
Όλες αυτές οι επιφανειακές, αποσπασματικές και αποπροσανατολιστικές εξηγήσεις συσκοτίζουν τον πραγματικό ένοχο, τον δρόμο ανάπτυξης που ακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια, το δρόμο που οδηγεί σε απανωτές θυσίες των λαϊκών αναγκών.
Αν διερευνήσουμε ουσιαστικά όλους τους βασικούς παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο καταστροφικής πλημμύρας σε συγκεκριμένες περιοχές της Αττικής και της επικράτειας, εύκολα θα εντοπίσουμε το μεγάλο πραγματικό ένοχο.
Ας σκεφτούμε:
- Πού οφείλεται η άναρχη οικιστική ανάπτυξη διάφορων περιοχών, η αυθαίρετη και πυκνή δόμηση, ο δραστικός περιορισμός ελεύθερων χώρων, η μεγάλη οικιστική πίεση που φέρνει σε επικίνδυνη απόσταση αναπνοής τις κατασκευές με το υδρογραφικό δίκτυο;
- Πώς αξιοποιήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες η ανοχή στην αυθαίρετη δόμηση, καθώς και το σύστημα της αντιπαροχής, ώστε να αναδειχθεί η οικοδομή ως ατμομηχανή της καπιταλιστικής ανάπτυξης και να διαμορφώσει και με αυτόν τον τρόπο η άρχουσα τάξη τις κοινωνικές συμμαχίες της πάνω στο καυτό ζήτημα της λαϊκής στέγης;
- Γιατί δεν υπάρχει σήμερα ενιαίος χωροταξικός σχεδιασμός με γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση των αναγκών του λαού;
- Γιατί στους όποιους σημερινούς αποσπασματικούς σχεδιασμούς, απουσιάζει μια ολοκληρωμένη εκτίμηση για την αλληλεπίδραση που έχουν οι διάφοροι παράγοντες κινδύνου, όπως για παράδειγμα ο κίνδυνος βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης;
- Γιατί εγκρίνονται και υλοποιούνται μεγάλα έργα υποδομών (π.χ. οδικοί άξονες), χωρίς ολοκληρωμένες συνοδευτικές παρεμβάσεις αντιπλημμυρικής θωράκισης, ενώ είναι προφανείς οι μετασχηματισμοί που επιφέρουν σε περιοχές με ανοιχτά, μη διευθετημένα ρέματα ή και μπαζωμένα ρέματα;
- Γενικότερα ας σκεφτούμε με ποιο κριτήριο διαμορφώνονται οι ιεραρχήσεις και οι επιλογές των έργων που θα υλοποιηθούν. Γιατί δεν αποτελούν προτεραιότητα τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, αντισεισμικής θωράκισης, προστασίας των δασών;
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όποιο επιμέρους ερώτημα από τα παραπάνω κι αν εξετάσει κανείς θα καταλήξει στις ίδιες απαντήσεις: Το κριτήριο που καθορίζει τις εξελίξεις είναι το κέρδος του μεγάλου κεφαλαίου, το μεγάλο εμπόδιο της λαϊκής ευημερίας είναι η άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη, ο αδυσώπητος ανταγωνισμός μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων.
Φυσικά θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί γιατί δεν είναι ίδια η κατάσταση στο Βερολίνο και στην Αθήνα ή γιατί δεν υπάρχουν τα ίδια οξυμένα προβλήματα της Δυτικής Αττικής σ' όλες τις περιοχές της Αττικής;
Αυτή η υπαρκτή διαφορά αντανακλά ένα ακόμα βασικό χαρακτηριστικό της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Πρόκειται για ανισόμετρη ανάπτυξη και διαφορετικές δυνατότητες μεταξύ καπιταλιστικών κρατών, ανισόμετρη ανάπτυξη και σε χωρικές ενότητες εντός της Περιφέρειας Αττικής.
Αφού όμως μιλάμε για μια αντικειμενική τάση, γιατί επιμένει το ΚΚΕ να καταγγέλλει τις πολιτικές ευθύνες των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων;
Επιμένουμε -και η πράξη αποδεικνύει ότι έχουμε απόλυτο δίκαιο- ότι δεν πρόκειται για κάποιο τεχνοκρατικό πρόβλημα, αλλά για πολιτικό έγκλημα διαρκείας των αστικών πολιτικών δυνάμεων.
Επιμένουμε, γιατί το αστικό πολιτικό σύστημα θυσίασε και συνεχίζει να θυσιάζει τις κοινωνικές ανάγκες στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Επιμένουμε, γιατί ενώ γνωρίζουν τόσα χρόνια πολύ καλά την κατάσταση, δεν παίρνουν ούτε τα στοιχειώδη μέτρα που προτείνουν διάφορες αρμόδιες υπηρεσίες και επιστημονικοί φορείς.
Τα θύματα και οι κίνδυνοι αυτού του διαρκούς πολιτικού εγκλήματος είναι περισσότεροι απ' αυτά που αποτυπώνουν τα γνωστά, επαναλαμβανόμενα τηλεοπτικά ρεπορτάζ.
Δίπλα στους προφανείς κινδύνους του πνιγμού ανθρώπων και της καταστροφής υλικών περιουσιών, πρέπει να συνυπολογίσουμε τον κίνδυνο ρύπανσης του περιβάλλοντος, με τις διαρροές επικίνδυνων ουσιών, τη διακοπή λειτουργίας κρίσιμων υποδομών, όπως τα δίκτυα ύδρευσης και ηλεκτροδότησης, τους κινδύνους για τον πολιτισμό και την ιστορική κληρονομιά, όπως ήταν ο κίνδυνος καταστροφής του αρχείου του ΚΚΕ στην πλημμύρα του 1994.
Τι μπορούν να απολογηθούν για τη στάση τους όλα αυτά τα χρόνια οι άλλες πολιτικές δυνάμεις;
Τι μπορούν να απαντήσουν στους κατοίκους της Δυτικής Αθήνας για τα ανοιχτά, μη διευθετημένα ρέματα του Ποικίλου Όρους;
Πώς θα εξηγήσουν ότι κατασκευάστηκαν δρόμοι κυριολεκτικά πάνω σε κλάδους του υδρογραφικού δικτύου;
Τι να απαντήσουν για το προκλητικά φτωχό σύστημα αποστράγγισης στη Λεωφόρο Δημοκρατίας, που εύκολα μπορούν να παρατηρήσουν όσοι επισκέπτονται κάθε χρόνο το Φεστιβάλ της ΚΝΕ στο Πάρκο Τρίτση;
Πώς θα εξηγήσουν γιατί δεν υλοποιούν ούτε τις στοιχειώδεις προτεινόμενες δράσεις για τη συντήρηση των υποδομών και των δικτύων, τον καθαρισμό ρεμάτων, την ενημέρωση των κατοίκων, τη βελτίωση της παροχετευτικότητας των υδάτων, τις στοχευμένες δράσεις σε θέσεις που παρουσιάζουν οξυμένο πρόβλημα στην αποστράγγιση;
Δεν είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς μια βασική συνέπεια της υποβάθμισης και της απουσίας στοιχειωδών υποδομών σε περιοχές όπως η Δυτική Αττική.
Διαμορφώνονται όροι για σχετικά φθηνή αγορά γης που αφορούν μελλοντικά σχέδια ομίλων, καθώς και συνολικά το σχεδιασμό της άρχουσας τάξης για τη χρήση γης σε κάθε Περιφέρεια.
Σκεφτείτε τα μεγάλα εμπορικά κέντρα που άνοιξαν τα τελευταία χρόνια στο Αιγάλεω, ιδιαίτερα μετά την κατασκευή του σταθμού ΜΕΤΡΟ, καθώς και τα σχέδια που υπάρχουν για τη συνολική μελλοντική ανάπτυξη και αλλαγή χρήσεων γης στο Θριάσιο Πεδίο.
Εύκολα επίσης μπορεί να αντιληφθεί κανείς την αύξηση του κινδύνου που προκαλεί η δασοκτόνα πολιτική και η πολιτική εμπορευματοποίησης της γης, πολιτικές που στην ουσία ανοίγουν το δρόμο στους εμπρησμούς, τις δασικές πυρκαγιές, στην καταστροφή της δασικής βλάστησης, η οποία αποτελεί σημαντικό παράγοντα συγκράτησης του νερού και προστασίας του εδάφους.
Αντίστοιχα φανερές είναι και οι επιπτώσεις απ' την πολιτική εμπορευματοποίησης του νερού, με βάση το πλαίσιο της ΕΕ και την ενεργοποίηση του Καλλικράτη.
Η ενιαία αντιμετώπιση κάθε Υδάτινου Διαμερίσματος, της κάθε Περιφέρειας της χώρας μας, ως προς τη συνολική χρήση και κατανομή των υδάτων, των έργων αξιοποίησής τους και των αντιπλημμυρικών έργων, σήμερα διασπάται σε διάφορες διοικητικές Περιφέρειες και αρμοδιότητες, που αποτελεί έναν πρόσθετο αρνητικό παράγοντα της σημερινής αντιλαϊκής διαχείρισης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ένα μέρος των αιρετών στην Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση εστιάζει στην πολιτική της τρόικα και του μνημονίου, που οδήγησε σε μεγάλες ελλείψεις αναγκαίου προσωπικού και πόρων για την υλοποίηση υποδομών και δράσεων που θα μειώνουν τον κίνδυνο πλημμυρών.
Οι ελλείψεις είναι πράγματι μεγάλες και δεν μπορούν να αναπληρωθούν με πεντάμηνα προγράμματα προσλήψεων, με μισθούς πείνας τύπου βάουτσερ.
Όμως το πρόβλημα δεν μπορεί να περιορίζεται στην τρόικα και στο συγκεκριμένο μνημόνιο. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, η πολιτική της ανταποδοτικότητας και της αυτοτέλειας της τοπικής διοίκησης, οι ιδιωτικοποιήσεις εφαρμόζονται σ' όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, σύμφωνα με τις στρατηγικές κατευθύνσεις της για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.
Εξάλλου το πρόβλημα των πλημμύρων δεν εμφανίστηκε την περίοδο της πρόσφατης κρίσης ή του μνημονίου, έχει ιστορική διαδρομή δεκαετιών.
Όλα όσα προαναφέραμε αποδεικνύουν ότι η έλλειψη σήμερα ενός ολοκληρωμένου πλαισίου αντιμετώπισης του κινδύνου από τις πλημμύρες δεν αποτελεί τεχνοκρατικό πρόβλημα. Οφείλεται στην άναρχη, ανισόμετρη ανάπτυξη με γνώμονα το κέρδος.
Όποια πολιτική δύναμη και να βρίσκεται στην αστική κυβέρνηση, δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα σε όφελος του λαού, ακριβώς γιατί υπηρετεί την άρχουσα τάξη και την ΕΕ.
Η ουσιαστική αντιμετώπιση των κινδύνων για το λαό απαιτεί ένα χωροταξικό σχεδιασμό με βάση το κριτήριο της αποφυγής των κινδύνων, το κριτήριο της ασφάλειας και γενικότερα με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών, μεταξύ των οποίων είναι φυσικά και η εξάλειψη της ανεργίας.
Ιδιαίτερα η αντιπλημμυρική προστασία χρειάζεται άμεσα τη δημιουργία αρμόδιου ενιαίου φορέα, επικαιροποίηση των απαραίτητων στοιχείων και των μελετών, ολοκλήρωση των αστικών δικτύων όμβριων υδάτων, διάνοιξη και διευθέτηση ρεμάτων, ριζική αναβάθμιση και επαρκή συντήρηση των αντιπλημμυρικών υποδομών.
Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές, στηρίζουμε, είμαστε δίπλα στις Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, στα Συνδικάτα και άλλους μαζικούς φορείς που παλεύουν για μέτρα ανακούφισης των πληγέντων, όπως έκτακτη ενίσχυση, καταγραφή των ζημιών, άμεση αποζημίωση και αποκατάσταση, καθώς και δρομολόγηση αντιπλημμυρικών μέτρων, διεκδικώντας:
- Έκτακτη ενίσχυση για τις άμεσες ανάγκες των πληγέντων.
- Καταγραφή, άμεση αποζημίωση για την αποκατάσταση των ζημιών.
- Πάγωμα των χρεών σε εφορία, ΟΑΕΕ, τράπεζες χωρίς προσαυξήσεις και τόκους για τους πληγέντες.
- Απαλλαγή απ' τα δημοτικά τέλη για τους πληγέντες.
- Κατάργηση του απαράδεκτου ΕΝΦΙΑ.
- Να προχωρήσουν άμεσα οι καθαρισμοί δικτύων και υποδομών, πολύ περισσότερο που οι μετεωρολόγοι δεν αποκλείουν νέες πλημμύρες το επόμενο διάστημα.
- Να προχωρήσει η οργανωτική ετοιμότητα σε υποδομές, μέσα, προσωπικό και σχέδια για την αντιμετώπιση των πλημμύρων με προτεραιότητα την εκπαίδευση του πληθυσμού.
Ο αγώνας αυτός για να έχει ελπιδοφόρα προοπτική θα πρέπει να δένεται με την πάλη για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, να φωτίζει το δρόμο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και εργατικό έλεγχο.
Στο πλαίσιο ενός τέτοιου σχεδιασμού, ο ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί έργα που θα καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών αναγκών, συνδυάζοντας αρμονικά την κάλυψη των αναγκών για ασφαλείς και ποιοτικές υποδομές κατοικίας, εργασίας, άθλησης, διασκέδασης, μεταφοράς, με την προστασία της δημόσιας υγείας, ασφάλειας και του περιβάλλοντος από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές και τη διασφάλιση σταθερής και πλήρους εργασίας.
Δεν αρκεί σήμερα να γίνουν κάποια αποσπασματικά αντιπλημμυρικά έργα, ούτε οι πλημμύρες είναι το μοναδικό λαϊκό πρόβλημα.
Όποιο λαϊκό πρόβλημα κι αν εξετάσουμε, την ανεργία, το κούρεμα των μισθών, την κατεδάφιση του ασφαλιστικού, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια που κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας και καθορίζουν τις εξελίξεις, όποιος πολιτικός εκπρόσωπός τους κι αν βρίσκεται στην αστική κυβέρνηση.
Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στα κάλπικα διλήμματα που προβάλλουν με την ανώδυνη για το σύστημα αντιπαράθεσή τους η κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ ... Βλέπετε τι γίνεται...
Τις τελευταίες μέρες δίνουν και παίρνουν τα περί «συνεννόησης», «συναίνεσης» με την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση να καβγαδίζουν για το ποιος μπορεί να εγγυηθεί την ομαλότητα και τη σταθερότητα στη χώρα, για το ποιος τελικά είναι ο καλύτερος διαπραγματευτής για το χρέος και την έξοδο - όπως λένε - της χώρας από το μνημόνιο.
«Τι είχες Γιάννη ΄μ, τι είχα πάντα», όπως λέει και ο λαός μας. Σκηνικό πόλωσης, δικομματικής, διπολικής αντιπαράθεσης όπως αυτό που δεκαετίες πριν, στηνόταν ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που τα προηγούμενα χρόνια καβγάδιζαν για την κυβερνητική καρέκλα και σήμερα αρμονικά την μοιράζονται, αρμονικά αποφασίζουν και ψηφίζουν κάθε τρεις και λίγο, αντιλαϊκά μέτρα.
Ακριβώς το ίδιο σκηνικό στήνεται τώρα ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο φυσικά ο λαός ως απλός θεατής να παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Κι αυτή η αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ, θα μεγαλώνει όσο μεγαλώνει η σύγκλιση τους με τη στρατηγική της ΕΕ, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Ακριβώς εδώ, στη στρατηγική της ΕΕ, που υπερασπίζει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, σε βάρος όλων των λαών στις χώρες μέλη της, συναντιούνται η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Συναντιούνται, συμφωνούν και συνεννοούνται μια χαρά στο βασικό στόχο που είναι η ανάκαμψη των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτή ακριβώς τη συνεννόηση και συμφωνία τους θέλουν να κρύψουν γι' αυτό μαλώνουν για ό,τι - δευτερεύον - τους χωρίζει γιατί θέλουν να κρύψουν το κύριο που τους ενώνει.
Η συζήτηση όμως περί συνεννόησης και συναίνεσης δεν γίενται μόνο για να συντηρείται το κλίμα πόλωσης ανάμεσα στους δύο πόλους. Στόχο έχει να αποσπάσει και την υποταγή του λαού στα συμφέροντα των μονοπωλίων, στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, να παραιτηθεί ο λαός από κάθε προσπάθεια να σηκώσει κεφάλι και να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν.
Υποταγή του λαού για τα κέρδη των καπιταλιστών επιδιώκει ο πρωθυπουργός όταν λέει: «Ας βάλουμε όλοι, πάνω από όλα το συλλογικό καλό και το εθνικό συμφέρον». Για το «εθνικό» συμφέρον, που πάντα έτσι βαφτίζεται το συμφέρον της αστικής τάξης, η εργατική τάξη και ο λαός ματώνουν καθημερινά και θα συνεχίζουν να ματώνουν, γιατί όπως λέει ο πρωθυπουργός «δεν θα τα τινάξουμε όλα στον αέρα», «δεν θα απειληθεί η πορεία της χώρας».
Υποταγή του λαού επιδιώκει και ο ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτό εμφανίζεται ως «εγγυητής της ομαλότητας» και θέλει «μια κυβέρνηση με ισχυρή λαϊκή εντολή και ισχυρή κοινωνική στήριξη». Τι εννοεί ομαλότητα ο ΣΥΡΙΖΑ και τι εγγυήσεις μπορεί να προσφέρει η κυβέρνηση του που θα έχει και την κοινωνική στήριξη;
Εγγυήσεις ότι «δεν θα κουνηθεί φύλλο» που θα μπορούσε να ταράξει τα νερά του αστικού πολιτικού συστήματος, να βάλει εμπόδια στα σχέδια τους, για συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής εντός των τειχών της ΕΕ, των μονοπωλίων.
Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο και δεν το κάνουν και καλά. Απόδειξη η μεγάλη επιτυχία του πανελλαδικού συλλαλητηρίου της 1ης Νοέμβρη, όπου χιλιάδες λαού βούλιαξαν το κέντρο της Αθήνας, με τη συμμετοχή πάνω από 1000 εργατικών σωματείων και άλλων φορέων που στήριξαν την πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, και βροντοφώναξαν για να ακουστεί η δική τους φωνή. Αυτό το συλλαλητήριο που οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πολέμησαν με τα περί «κομματικού», «διασπαστικού» και άλλα ευτράπελα που επιστράτευσαν, για να εμποδίσουν εργατικά σωματεία, συνελεύσεις εργαζομένων να πάρουν απόφαση συμμετοχής.
Αυτό το συλλαλητήριο που εξαφάνισαν τα περισσότερα ΜΜΕ, γιατί από μόνο του δείχνει πού πραγματικά βρίσκεται η ελπίδα και η προοπτική για το λαό που υποφέρει. Είναι η οργάνωση της πάλης του, η ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας για ανάσες επιβίωσης σήμερα, για τα αυτονόητα, για ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Και όσο οξύνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ για την κυβερνητική καρέκλα, όσο μεγαλώνει ο καβγάς για το μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και της όποιας ανάκαμψης αναμένουν, τόσο πιο κραυγαλέα θα γίνεται η αποσιώπηση των λαϊκών αγώνων και των κινητοποιήσεων εργαζομένων, επαγγελματοβιοτεχνών, αγροτών, γυναικών και νεολαίας.
Φίλες και Φίλοι,
Η κυβέρνηση επιμένει ότι τα μνημόνια τελειώνουν γιατί «δεν χρειάζεται νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα» και η αξιωματική αντιπολίτευση ότι «θα τα τελειώσει όταν γίνει κυβέρνηση». Το ερώτημα, όμως, είναι αν θα τελειώσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, αν θα καταργηθούν όλοι οι εφαρμοστικοί νόμοι του μνημονίου, αν θα πάρει πίσω ο λαός όλα όσα έχασε σε μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα με τα μνημόνια και τους νόμους τους... Κανείς τους δεν δεσμεύεται για όλα αυτά.
Αντίθετα, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν ότι θα υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους απέναντι στην ΕΕ, θα υλοποιήσουν δηλαδή τα μνημόνια διαρκείας, που η ίδια η ΕΕ έχει αποφασίσει με τους μηχανισμούς εποπτείας για όλες τις χώρες, τη δημοσιονομική πειθαρχία, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τη διαρκή επιτήρηση.
Ο λαός μας δηλαδή θα συνεχίζει να ανεβαίνει το Γολγοθά του μαρτυρίου των μόνιμων αντιλαϊκών μέτρων. Άλλωστε, όπως είπε και ο κ. Χαρδούβελης, με το τέλος του μνημονίου θα υπάρχει «μία νέα σχέση με όρους για πολλά -πολλά χρόνια». Κι αυτή η σχέση μπορεί να μην είναι με την τρόικα, μπορεί να μην την πουν μνημόνιο, αλλά οι όροι της θα είναι μόνιμα αντιλαϊκά μέτρα για το λαό και προνόμια μόνο για το κεφάλαιο.
Τα μνημόνια μπορεί να τα τελειώσει μόνο ο λαός που θα οργανώσει την πάλη του και θα επιβάλλει το δίκιο του, με τον ίδιο στην εξουσία, με αποδέσμευση από τις αλυσίδες της ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με το να γίνει ο ίδιος ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.
Εμείς απαντάμε σε όλους αυτούς, «δεξιούς» κι «αριστερούς», που πότε με το καρότο και πότε με το μαστίγιο απευθύνονται στο ΚΚΕ: Μην ψάχνετε για συνενόχους στην αδιέξοδη πολιτική σας για το λαό! Και για να παραφράσουμε ένα γνωστό τραγούδι: Συνένοχο στο φόνο δεν θα μας έχετε... Συνεχίζουμε στο δρόμο της τιμής, του χρέους και της αξιοπρέπειας, του αγώνα και της αντίστασης, για το συμφέρον των εργαζομένων, για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, την οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας, την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ, της μοναδικής ελπίδας αυτού του τόπου.
Τα αιτήματα των πλημμυροπαθών της περιοχής θα είναι γραμμένα στις σημαίες της πάλης, στα πανό του μεγάλου πανελλαδικού απεργιακού αγώνα της 27ης του Νοέμβρη, μέχρι την οριστική δικαίωση και την αποκατάσταση των μεγάλων καταστροφών.
Δεν θα τους αφήσουμε σε ησυχία, για το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια και για τα οποία ουσιαστικά ουδεμία ευθύνη έχει... Της τα έχουν φορτώσει οι παλιοί γνωστοί κυβερνώντες εδώ και 40 χρόνια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ετοιμάζονται τώρα να συνεχίσουν με άλλο μείγμα οι νεοφώτιστοι «σωτήρες» του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο λαός και η νεολαία να γυρίσει την πλάτη και στους δύο. Να ενισχύσει αποφασιστικά μόνο το ΚΚΕ, για να αναδειχτεί η εργατική τάξη, το εργατικό λαϊκό κίνημα και η συμμαχία τους «αξιωματική αντιπολίτευση» σήμερα, ακριβώς γιατί «αυτοί να πάρουν πρέπει την εξουσία...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου